KILLING JOKE

KILLING JOKE - Pylon

Opublikowano: piątek, 15, styczeń 2016 00:18 | Crowbar

(2015 Universal Music)

Autor: Wojciech Chamryk

Tracklist:

01 Autonomous Zone

02 Dawn Of The Hive

03 New Cold War

04 Euphoria

05 New Jerusalem

06 War On Freedom

07 Big Buzz

08 Delete

09 I Am The Virus

10 Into The Unknown

Lineup:

Jaz Coleman
Kevin "Geordie" Walker
Martin "Youth" Glover
Paul Ferguson

Mijają lata, a Jaza Colemana i Killing Joke czas jakby się nie imał. W dodatku tak wnikliwemu obserwatorowi i komentatorowi otaczającej nas rzeczywistości nie brakuje źródeł inspiracji do kolejnych utworów, nic więc dziwnego, że ostatnimi czasy fani zespołu mają powody do satysfakcji. „Pylon” też ich nie rozczaruje, bowiem takiej dawki mroku, agresji i urokliwych melodii zespół nie proponował od połowy lat 90. Jeśli ktoś zatracił się w albumie „Pandemonium”, a poprzedni krążek „MMXII” wydał mu się niezbyt spójny, a nazbyt złowieszczy, to najnowsze dzieło kwartetu Coleman/Walker/Glover/Ferguson z pewnością zmieni ten stan rzeczy.
Oczywiście Coleman pozostał Colemanem: wciąż wietrzy teorie spiskowe, ogłasza początek kolejnej zimnej wojny i generalnie sprawia wrażenie człowieka spodziewającego się rychłego końca współczesnej cywilizacji. Można mu wierzyć lub nie, ale nie da się ukryć, że dysponuje celnymi argumentami na potwierdzenie swoich tez. Muzycznie też jest zacnie, bowiem na „Pylon” wymowę tekstów podkreśla mocarna, przytłaczająca, ale często też lżejsza, robiąca wrażenie muzyka. Transowo-elektroniczna jak w „Autonomous Zone” i nowofalowym „I Am The Virus”, czerpiąca wprost z klimatów lat 80. („Euphoria”), czy wręcz taneczno-przebojowa („New Cold War”). Ciężkie gitary i industrialny klimat to z kolei „Dawn Of The Hive” i kojarzący się z Rammstein, niepokojący „Delete”, wiele mroku w symfonicznej niemal oprawie to z kolei „New Jerusalem”, zaś „War On Freedom” to kolejny przebojowy numer w stylu najlepszych numerów Killing Joke sprzed lat. Może więc sytuacja polityczno-społeczna współczesnego świata nie jest zbyt optymistyczna, ale, paradoksalnie, dzięki temu płyty Killing Joke są coraz lepsze.

(5/6)
Wojciech Chamryk