THE GHOST NEXT DOOR - The Ghost Next Door

Opublikowano: czwartek, 15, październik 2015 21:37 | Crowbar

(2015 Mausoleum)

Autor: Wojciech Chamryk

Tracklist:

1. Forever My Demon
2. Crickets
3. All Fall Down
4. Ten Steps Back
5. Dead Things
6. Bully
7. Eleven O’Clock Blues
8. Fragile
9. Famous Last Words

Line Up:

Gary Wendt - Guitars & Vocals
Aaron Asghari - Guitars
Seanan Gridley - Bass
Paula Sisson - Drums

Jak udowadnia czwórka muzyków w Berkeley wciaż można usłyszeć zakręcone, rockowe granie. Ale czy może być inaczej, skoro gitarzysta i wokalista Gary Wendt pogrywał m.in. w Sacrilege/Sacrilege B.C. czy Skinlab, a zainteresowania i doświadczenia drugiego gitarowego Aarona Asghari, basisty Seanana Gridley'a i perkusistki Pauli Sisson są równie niesztampowe? Efekt to muzyka wymykająca się wszelkim klasyfikacjom. Niby jest to alternatywne, podszyte klasycznym hard rockiem granie, ale tylko pozornie. The Ghost Next Door łączą bowiem z wielką swobodą transowe, psychodeliczne dźwięki z grunge („Forever My Demon“), potrafią też w klimaty wczesnego Alice In Chains wpleść specyficzny, nerwowy rytm („Crickets“) oraz połączyć klasyczną rockową balladę z iście punkowym uderzeniem („All Fall Down“). Brzmi to dziwnie? Ale nie z płyty, tym bardziej, że zespół rozkręca się jeszcze bardziej w „Ten Steps Back“, łącząc grunge, punk i klimatycznego rocka z lat 60., by z kolei w „Dead Things“ i „Bully“ znowu opowiedzieć się po stronie abrdziej dynamicznego, riffowego i zakorzenionego w rocku lat 70. grania. „Eleven O'Clock Blues“ to bardziej schizofreniczne/alternatywne klimaty, „Fragile“ rozpędza się stopniowo od delikatnej balllady, poprzez pełen patosu refren aż do ostrego grunge, zaś finałowy „Famous Last Words“ to mocarny numer w klimacie wczesnych lat 70.: z onirycznymi, balladowymi partiami sąsiadującymi z ostrym riffowaniem i perkusyjnymi kanonadami. Zwykle takie międzygatunkowe hybrydy nie mają niczego do zaoferowania, jednak w tym wypadku jest czego posłuchać.

(5/6)
Wojciech Chamryk