KING WITCH - Under The Mountain

Opublikowano: sobota, 24, marzec 2018 18:54 | Crowbar

(2018 Listenable)

Autor: Wojciech Chamryk

Tracklist;

1. Beneath the Waves
2. Carnal Sacrifice
3. Solitary
4. Under the Mountain
5. Approaching the End
6. Ancients
7. Hunger
8. Possession
9. Black Dog Blues

Lineup:

Jamie Gilchrist - Guitar
Laura Donnelly - Vocals
Joe Turner - Bass
Lyle Brown - Drums

Laura Donnelly i Jamie Gilchrist po rozpadzie Firebrand Super Rock nie zamierzali przechodzić na muzyczną emeryturę. Nie minęło kilka miesięcy, a mieli już kolejny zespół. King Witch jesienią 2015 roku zadebiutował EP-ką „Shoulders Of Giants”, a w rok 2018 wkroczy z debiutanckim albumem „Under The Mountain”. Szkocki kwartet prezentuje się na tym wydawnictwie jako kolejni wyznawcy archetypowego hard rocka/doom metalu. I chociaż na pierwszy rzut oka mogą być postrzegani jako kolejni epigoni tego całego retro trendu, to jednak warto zauważyć, że liderzy King Witch grali już takie dźwięki ładnych kilkanaście lat temu, kiedy nikomu jeszcze nie śniła się ich masowa popularność. Teraz takie granie jest znowu modne, ale jeśli dzięki temu muzyka z „Under The Mountain” dotrze do większej liczby słuchaczy to OK, bo jest tego warta. Gilchrist jako kompozytor nie sili się na eksperymenty, stawia na sprawdzone patenty, ale te riffy i solówki, chociaż brzmią znajomo, to jednak mają w sobie to nieuchwytne coś – klimat, atmosferę, energię i świeżość, szczególnie kiedy brzmią tak, jakby zostały nagrane na tzw. setkę („Carnal Sacrifice”).
Najwięcej tu oczywiście wpływów Black Sabbath, ale gdzieniegdzie przebija się też niesforny duch Led Zeppelin z równie wczesnego okresu, surowość australijskiego Buffalo czy amerykańskiego Dust. Mamy też szybsze, zdecydowanie mocniejsze utwory w stylu doom metalu lat 80., jak tytułowy czy „Possession”; również finałowemu „Black Dog Blues” nie brakuje energii – jeśli ktoś spodziewał się tu tradycyjnego bluesa, to nic z tego. Ten i wszystkie wcześniejsze utwory są też prawdziwym popisem Laury Donnelly, która jawi się w nich jako wokalistka nie gorsza od Jex Thoth czy Alii O'Brien z Blood Ceremony, mając przy tym charakterystyczny, podszyty czasem nutką histerii głos, równie idealnie pasujący do siarczystego hard rocka, jak i bardziej psychodeliczno- balladowych partii. Debiut na:

(5/6)

Wojciech Chamryk