DAMAGE CASE - Fuck ’N’ Roll Damnation

Opublikowano: niedziela, 14, lipiec 2019 22:10 | Crowbar

(2019 Putrid Cult)

Autor: Wojciech Chamryk

Tracklist:
Some Things Never Get Old

Diggin’ Your Grave

Fuck’N’Roll Damnation

Alco Commando Dirschau

Spreading Terror

Divorce Case 666

I Spit My Venom On You

Madness Unleashed

We Do Not Worship Satan, Satan Worship Us

With Vengeance We Ride

Your Mother Is In Hell

Iron Legacy

Lineup:
Thomas – śpiew, bas, perkusja
Shadock – gitara

„Damage Case“ to jeden z utworów z drugiego, ponadczasowego albumu „Overkill“ Motörhead i zarazem idealny szyld dla tczewskiego tria, już od kilkunastu lat łojącego thrash`n`roll na najwyższych obrotach. Pamiętacie Metallikę grającą numery Motörów? To nasi są lepsi i nie ma w tych słowach nawet cienia przesady. W dodatku „Fuck ’N’ Roll Damnation” to nie tylko wpływy Lemmy'ego i najlepszego, w całości już niestety poza tym światem, składu jego grupy, ale też Venom, Gehennah czy Bewitched i czego tam jeszcze z surowej, ale też całkiem melodyjnej metalurgii, a do tego też ociupina punk rocka – ale bardziej w sensie samego podejścia do muzycznej materii niż dosłownych wpływów. Słychać, że to już trzecia płyta, bo zespół okrzepł i wymiata ten surowy, podszyty rock 'n' rollem thrash na bardzo wysokim poziomie. Szybkie, intensywne i piekielnie dynamiczne utwory nie trwają zwykle więcej niż dwie-trzy minuty, ale to w zupełności wystarczy. W dodatku nie jest to tylko łojenie dla samego łojenia – zapuśćcie taki „Some Things Never Get Old“ czy „Alco Commando Dirschau“, a szybko docenicie ich chropowatą przebojowość – w czasach największej świetności metalu pewnie ukazałyby się na singlu, i to z podwójną stroną A. Mamy tu zresztą kilka innych, wcale nie gorszych numerów utrzymanych w stylu alcoholic thrash 'n' roll; motörycznych, hałaśliwych i chwytliwych, o ile ktoś nie jest zwolennikiem agrarnego disco czy innych dźwięków muzykopodobnych. Są też, jak na standardy Damage Case, dwa utwory bardzo długie, przekraczają bowiem magiczną barierę czterech minut. „With Vengeance We Ride“ to szaleńczy thrash, ale finałowy „Iron Legacy“ to mocarny, surowy hymn, pokazujący, że Thomas i Shadock nie zasklepili się wyłącznie w jednej estetyce. „Fuck ’N’ Roll Damnation” to konkret, w dodatku dobrze, czytaj surowo i organicznie brzmiący – nie mam żadnych watpliwości co do noty końcowej.

(6/6)
Wojciech Chamryk