THIRTEEN BLED PROMISES - The Black Legend

Opublikowano: piątek, 15, styczeń 2016 00:16 | Crowbar

(2015 Blood Fire Death)

Autor: Wojciech Chamryk

Tracklist:

1. The Irrevocable Jugdement Of The Inner World
2. Species Landfill
3. Sons Of The Northward Clash
4. Year 666 (The First Arrival)
5. A Fully Stabbed Face
6. Beeldenstorm
7. Cosmic Depletion
8. Biblephagy Slender Phytobezoars
9. Death Of An Alien
10. The Day After Roswell

Lineup:

Darío - Guitar

Fran - Guitar

Cosmea - Bass

Johny - Drums

Turri - Vocals

W recenzjach czy innych materiałach dotyczących tej hiszpańskiej ekipy przewijają się nazwy takich zespołów jak: Thy Art Is Murder, Cattle Decapitation czy Job For A Cowboy. Wiadomo więc, że na ich drugim albumie „The Black Legend“ będziemy mieć do czynienia z dość brutalną odmianą deathcore, jednak Turri z kolegami nie mają zbyt wiele do zaoferowania, by chociaż spróbować przebić dokonania wyżej wymienionych zespołów. Okładka jest nawet OK, w pierwszej chwili, nie znając wykonawcy spodziewałem się czegoś stricte death czy nawet tradycyjnie metalowego. Z zawartością muzyczną już niestety gorzej, bo tych 10 numerów to deathcore'owy banał w najgorszej postaci. Riffowa jazda, blasty, wściekły ryk wokalisty i schematy, schematy, schematy... Do tego coś, co coraz częściej na prywatny użytek określam jako „anemia cyfry“, to jest perkusja brzmi tak plastikowo, szczególnie w „Species Landfill“, „Year 666 (The First Arrival)“ i „The Day After Roswell“, że naprawdę zaczynam obstawiać, że realizator/producent tej płyty jest głuchy jak pień, a muzycy niewiele mu ustępują stopniem zdegenerowania organów słuchu, skoro dopuścili do opublikowania materiału z tak rachitycznymi brzmieniowo partiami bębnów. Mamy też chyba coś na kształt autorskiego patentu Thirteen Bled Promises, bowiem w praktycznie w każdym utworze prędzej czy później na placu boju pozostaje tylko wybrzmiewająca, przesterowana gitara basowa – raz czy drugi brzmi to dość ciekawie, jednak w połowie płyty zaczyna po prostu nużyć. Rzecz dla fanatyków gatunku i fanów triggerów czy innego ustrojstwa tego typu.

(2,5/6)

Wojciech Chamryk